من یه تازه واردم

میخوام اینجا بنویسم , بنویسم از حرفهایی که همیشه تو دلم میمونه و نمیتونم به کسی چیزی بگم حتی به مامان مهربونم , چرا باید بگم که اونم ناراحت بشه بهتره که خودم تنهایی به دوش بکشمش خودم تنهایی غصه بخورم خودم تنهایی تو تنهاییهام اشک بریزم البته اقای همسر خیلی خوب ومهربونه ولی همه میدونن که مردها هیچوقت نمیتونن احساسات زنهارو درک بکنن و بخاطر مشغله های فراوون بیرون از خونه وقتی که میان تو خونه انتظار دارن یه خانم ترگل ورگل جلو در منتظرشون باشه تا یه خانم درب و داغون !